دیگه دیگه

هر چی صبر کردم یه مطلب جالب و قشنگ برای پست اولم بنویسم دیدم فایده نداره و از این مسابقه ایی که بین ما چهار نفر برقرار است عقب می مونم و از بین 4 نفر ششم می شم به خاطر همین برای شروع همین را نوشتم.

بچه ها اسم من رو گذاشتن سرچر(sercher ) هر چند خودم از این اسم زیاد راضی نیستم اما قبول کردم.

در ادامه معرفی ها باید بگم ما چهار نفر وقتی با هم باشیم هیچ کس جلو دارمون نیست و یک زلزله 6 ریشتری را تشکیل می دیم.

من روی میز شماره دو می شینم این ها همش من رو به خاطر مانیتورم مسخره می کنند و هی به من می خندند.... اما از آنجایی که من خیلی آدم خوبی هستم می ذارم خوش باشن.... البته خودشون می دونن که به این حرف ها نیست و توی نت و کامپیوتر عمرا اگه به پای من برسن....

اتاق کار ما تقریبا شبیه به اتوبان همت می مونه که هی این میاد اون میره و توی این رفت و آمدها ست که اتفاقات خیلی جالبی می افته....تلفن هامون هم چون افراد کلیدی و خیلی مهمی هستیم و اگر یکی از ما نباشه مطمئنا اصلا ....هم در کار نیست همیشه اشغاله و زنگ خورا بالا (راستی آن شرلی جون یادم رفت بگم امروز آقای اسمشو نبر زنگ زد گفت تلفنت را می خواد وصل کنه اما باید سیم کشی کنه یادت باشه وقتی تلفنت وصل شد باید به اندازه تمام زنگ هایی که با گوشی من زدی از گوشیت زنگ بزنم).... از وجدان کاری هم نگو که همه ما فقط برای این زنده هستیم که کار کنیم، بعد از ظهرها مدیر ساختمان مجموعه کم می مونه با تی پا ما رو از آنجا پرت کنه بیرون....

 نوشته ی: سرچر